Należy wskazać, że w świetle art. 1541 § 1 i art. 155 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 z późn. zm.) do stażu pracy dla potrzeb określenia należnego wymiaru urlopu zalicza się zakończone okresy zatrudnienia bez względu na to u jakiego pracodawcy miały miejsce, jak również niezakończone okresy zatrudnienia, jeżeli pracownik pozostaje w dwóch stosunkach pracy i podejmując zatrudnienie u pracodawcy, który ustala wymiar urlopu nie zakończył poprzedniego, wcześniej rozpoczętego zatrudnienia, wszystkie okresy zatrudnienia bez względu na to czy występowały między nimi przerwy czy też nie, a także okresy nauki z tytułu ukończenia określonego typu szkoły. Do stażu warunkującego wymiar urlopu wlicza się ponadto inne okresy niebędące okresami zatrudnienia, jednak traktowane jako równorzędne na mocy kodeksu pracy albo przepisów szczególnych. Przykładem jest poza pracownicza aktywność zawodowa np. służba w Policji, służba więzienna lub służba wojskowa. Polskie regulacje prawne przewidują możliwość wliczania służby wojskowej odbywanej w Polsce na rzecz pracowniczego stażu pracy na mocy m.in. art. 237 oraz art. 313 ustawy z 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2305 z późn. zm.). Na mocy tych przepisów, poszczególne okresy służby wojskowej traktuje się analogicznie do okresów zatrudnienia.
W przypadku stażu pracy zdobytego poza granicami Polski, regulacją prawną odnoszącą się do tej kwestii jest art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 735 z późn. zm.) z którego wynika, że udokumentowane okresy zatrudnienia, przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego, są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych. Zgodnie z powyższym, zaliczeniu do okresu pracy w Polsce podlegają wszystkie okresy zatrudnienia za granicą u pracodawcy zagranicznego, niezależnie od kraju, w którym miały miejsce oraz bez względu na obywatelstwo pracownika. Należy przyjąć, że pracownik podejmujący zatrudnienie w Polsce może udokumentować zagraniczne okresy zatrudnienia wszelkimi dokumentami, które uprawdopodobniają fakt zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego przedstawiając np. umowę o pracę, zaświadczenie wystawione przez pracodawcę, odcinki wypłat wynagrodzenia, czy zaświadczenia dotyczące podlegania ubezpieczeniu społecznemu.
Literalne brzmienie przepisu wskazuje jednak na to, że ustawodawca wyposażył polskiego pracodawcę w możliwość zaliczenia zatrudnianemu pracownikowi do stażu pracy wyłącznie okresów pracy odbytych za granicą m.in. na Białorusi. Powyższy przepis nie daje jednak uprawnienia do wliczania do stażu pracy służby wojskowej odbytej za granicą. Nie sposób nie spostrzec, że aby służba wojskowa mogła być zrównana ze stażem pracy w zakresie uzyskania uprawnień pracowniczych – w tym w zakresie ustalenia wymiaru urlopu - niezbędne jest istnienie szczególnej regulacji prawnej w tym zakresie. W polskim ustawodawstwie nie ma jednak przepisu prawnego – analogicznego do przepisów zawartych w ustawie o obronie Ojczyzny - pozwalającego na uwzględnienie w pracowniczym stażu pracy, służby wojskowej odbywanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.